Przygotuj nawierzchnię pod kostkę brukową
Kiedyś na podwórkach królował beton, gdzieniegdzie widać było płyty chodnikowe, a dziś? Zdecydowanie wszędzie rządzi kostka brukowa!. Jej uniwersalny design, możliwości zastosowań sprawiły, że wpisała się ona już na dobre w kanon projektów otoczenia. Kładziemy ją niemal wszędzie, wypełnia podjazdy, chodniki, ścieżki zarówno na prywatnych posesjach, jak i w przestrzeni publicznej, miejskiej. Dlatego warto dowiedzieć się nieco, jak wygląda podbudowa pod kostkę. Jeśli tu dotarłeś, to najprawdopodobniej poszukujesz wskazówek jak prawidłowo przygotować i utwardzić taką nawierzchnię. Jesteś we właściwym miejscu, usiądź i zaczynajmy! A jak już będziesz wiedzieć jak przygotować nawierzchnię pod kostkę zerknij na nasza ofertę - kostka brukowa w super cenach!
Co dokładnie oznacza podbudowa pod kostkę? Z technicznego punktu widzenia to po prostu warstwa regulująca siłę obciążeń wychodzących z wybrukowanej powierzchni na grunt znajdujący się pod nią. Stanowi również pewnego rodzaju izolację, chroni przed mrozem. Jest podstawą stabilizującą – fundamentem utrzymującym kostkową nawierzchnię, wyrównuje poziomy. Ciekawią cię płyty tarasowe? Co powiesz na Polbruk MultiComplex Nerino lub Latte?
Podbudowa pod kostkę brukową – dlaczego jest tak ważna?
Już na tym początkowym etapie dobrze jest zadbać o szczegóły, ponieważ źle wykonana praca, może nas kosztować sporo nerwów, nie mówiąc już o aspektach finansowych. Wiadomo, że poprawki generują dodatkowe wydatki. Nieprawidłowa podbudowa lub – co gorsza – jej brak może skutkować tym, że kostka brukowa będzie się zapadać, może popękać. Chodnik lub podjazd, na którym występują koleiny, lub wręcz zapadają się spore fragmenty nie dość, że wygląda mało estetycznie, to jeszcze zagraża naszemu bezpieczeństwu.
Dlatego poprawne wykonanie podbudowy jest tak istotne. Tutaj kluczową sprawą jest odpowiednio rozłożona piaskowa podsypka pod kostkę. Jest to co prawda tylko warstwa wyrównująca, ale to właśnie znaczne różnice w grubości poziomu sprawiają, że nawierzchnia jest nierówna i przez to niezbyt funkcjonalna. Aby móc równomiernie ją podsypać, podbudowa powinna być równa i mieć odpowiedni kąt nachylenia. Tylko w ten sposób uzyskamy idealnie płaską powierzchnię wolną od defektów.
Pora teraz wprowadzić w tajniki prac przygotowawczych. W dalszej części poznamy schemat wykonania podbudowy, czyli zbiór ogólnych ustaleń wg, których wykonuje się cały proces. Nie możesz tego przegapić!
Zanim zaczniesz podbudowę pod kostkę brukową
Perfekcyjnie położona kostka brukowa jest swojego rodzaju wizytówką otoczenia. Aby móc z powodzeniem wykonać to zadanie warto kierować się powszechnie ustalonymi zasadami. Dlatego te najważniejsze zaraz sobie dokładnie omówimy.
Obciążenie podłoża a grubość warstwy podbudowy
Jednym z kluczy do sukcesu jest dobrze dobrana grubość podbudowy w stosunku do zaplanowanego na danym terenie obciążenia nawierzchni. Ważne jest, czy będzie się tam odbywać ruch wyłącznie pieszy, czy również kołowy. Zadbajmy też o odpowiednią twardość podłoża. Im będzie twardsze, tym większe obciążenia będzie w stanie znieść nasz kostka. Reasumując, materiał o nawet niewielkiej grubości położony na twardym gruncie wytrzyma naprawdę duży ciężar. Natomiast grubsza kostka, która z pozoru będzie idealna dla ruchu kołowego może nie przetrwać, jeśli grunt rodzimy nie będzie odpowiednio utwardzony.
Jeśli chcemy zabudować chodnik na posesji, ścieżki, alejki ogrodowe, czy tarasy wystarczy położyć bruk o grubości od 4 do 6 cm. Jeżeli naszym celem jest obudowa podjazdu, wjazd do garażu wtedy postawmy już na grubość 6-8 cm. W miejscach, gdzie będą wjeżdżać ciężkie pojazdy lub sprzęt stosuje się najgrubszą kostkę 8-10 cm.
Z kolei nawierzchnia przygotowywana pod kostkę także ma swoje wytyczne co do grubości. Przy zabudowach brukowych przeznaczonych dla pieszych wystarczy warstwa 10-20 cm. Jeśli jednak kostka będzie położona w miejscach, po których poruszają się pojazdy mechaniczne, czyli na podjazdach, parkingach, ulicach, wtedy wykonujemy grubszą podbudowę 20-40 cm. Dobrze zaprojektowana i wykonana podbudowa powinna zawierać jeszcze obrzegowanie.
Dobór odpowiedniego materiału na podbudowę
Podbudowa pod kostkę brukową powinna być wykonana tak, aby przepuszczać wodę, która siłą grawitacji będzie wnikać do rodzimego gruntu. Położona kostka w żadnym wypadku nie powinna chłonąć ani zatrzymywać wilgoci. Najlepiej więc zastosować żwir, tłuczeń, żużel, grys albo mieszankę żwirowo-piaskową.
W przypadku, jeśli grunt rodzimy cechuje się bardzo niską przepuszczalnością dla wody, warto wtedy wykonać poniżej podbudowy 10 cm tzw. warstwę rozsączającą z piasku. Na takie grunty oraz te o niskiej spoistości dobrym rozwiązaniem będzie również geowłóknina, czyli specjalna mata ze sztucznego włókna. Zapobiega ona mieszaniu się materiałów w kolejnych warstwach podbudowy. Stają się one lepiej zagęszczone. Ponadto zatrzymuje ona kruszywo z wyższych warstw, dzięki temu nie jest ono wypłukiwane z podłoża. W ten sposób warstwa rozsączająca jest pozbawiona zanieczyszczeń i nic jej nie blokuje. Nośna warstwa pozostaje stabilna, a więc nawierzchnia nie będzie się zapadać. Warto podkreślić, że geowłóknina chroni kostki przed przemarzaniem, które przecież mogłoby skutkować wysadzeniem ich z powierzchni. Poza tym chroni przed powstawaniem kolein.
Podbudowa pod kostkę brukową krok po kroku
Zaczynamy od wyznaczenia górnej krawędzi płaszczyzny, na której będzie spoczywać kostka brukowa. Potrzebne będą nam metalowe szpilki lub kołki, na nich montujemy żyłkę. Następnie wykonujemy tzw. korytowanie, czyli usuwamy grunt rodzimy na głębokości od 20 do 50 cm. Powierzchnia powinna być pozbawiona glin, humusu. W ten sposób poprawiamy jej stabilność. Jest to istotne w przypadku słabonośnych gruntów. Przy tym etapie należy pamiętać o odpowiednim poziomie wód gruntowych (powyżej granicy przemarzania). Zwróćmy również uwagę na grunty wysadzinowe, które cechują się tym, że podłoże podczas zamarzania wody gruntowej ma skłonność do wypychania w górę. W takim wypadku należy zwiększyć głębokość koryta, natomiast ziemię uzupełnić kruszywem naturalnym lub łamanym, o lepszych właściwościach np. pospółką lub wartościowszym gruntem.
Kolejną czynnością będzie wyrównanie i ukształtowanie gruntu rodzimego odpowiednie do danej nawierzchni. Trzeba odsłonięte miejsce, pokryte piaskiem lub pospółką (warstwa grubości 10 cm) ubić walcem lub zagęszczarką. Teraz musimy rozplanować wszelkie rozjazdy, zakręty i spadki terenowe. Te ostanie – poprzeczny i podłużny standardowo wynoszą 0,5 do 3% w zależności od zastosowanego projektu odwodnienia. Następnie ewentualnie montujemy drenaż.
Mając już utwardzone i zagęszczone podłoże, wykonujemy podbudowę pod kostkę, która składa się z warstw typowo technicznych: podkładu konstrukcyjnego stanowiącego frakcję nośną, odporną na mróz oraz z piaskowej podsypki. Nośna warstwa powinna być o 1/5 grubsza. Taki zapas jest potrzebny, ponieważ kruszywo po zagęszczeniu zmniejsza objętość (ulega klinowaniu). Podsypkę pod kostkę należy wyrównać łatą, uwzględniając właściwe spadki. Nie trzeba jej przedtem już zagęszczać. Zamiast tej piaskowej możemy również wykorzystać posypkę żwirową, gdzie granulacja żwiru wynosi od 1 do 4 mm. Jest to materiał, który ze względu na swoją dużą gęstość nie będzie ulegał łatwo wymywaniu. Dlatego zalecany jest szczególnie podczas układania kostki zimową porą. Tak osadzona kostka powinna lekko wystawać, ponieważ przy zagęszczaniu powierzchni będzie osiadać. W ten sposób więc wyrównamy jej poziom. Pamiętajmy, że grubość podsypki powinna mieścić się w przedziale od 2 do 5 cm i nie powinna ona wnikać do frakcji nośnej.
Cementowe mity krążące wokół nawierzchni z kostki brukowej
W ostatnim czasie „modne” stały się opowieści o tym, że to właśnie cement jest tym, co najlepsze przy tworzeniu podbudowy. Według opinii niektórych budowlańców występujący w warstwie pod postacią tzw. podsypki piaskowo-cementowej rzekomo zwiększa nośność i stabilność nawierzchni przeznaczonej pod kostkę brukową.
Jednak jak się okazuje w praktyce, jest to błędny trop. Stosowanie tego rodzaju podsypki bardzo negatywnie wpływa na właściwości i ogólne parametry budowanego w ten sposób podjazdu lub ścieżki. W naturalnych warunkach występuje zjawisko kapilarnego podciągania wody, które w tym przypadku będzie skutkować zatrzymywaniem wody w warstwie podbudowy. W ten sposób jej luźniejsze fragmenty mogą być stopniowo wypłukiwane. Kolejnym zagrożeniem są możliwe zimą mrozy. Na skutek spadającej gwałtownie temperatury panująca w danym miejscu wilgoć i nagromadzona tam woda, zamarzając, rozsadzi kostkę, tym samym uszkodzi nawierzchnię.
Należy brać oczywiście pod uwagę, że są szczególne przypadki, w których podbudowa z betonu zda egzamin. Jednak muszą być wtedy spełnione ściśle określone warunki przede wszystkim te dotyczące prawidłowego obiegu wody i zapewniona odpowiednia nośność gruntowa. Dlatego przed zastosowaniem takiej opcji lepiej zasięgnąć porady wykwalifikowanych projektantów.
Jak więc widzimy podbudowa pod kostkę brukową, mimo iż jest niewidoczna gołym okiem, to jednak okazuje się kwestią niemal priorytetową. Dotyczy to zarówno tej estetycznej strony, jak i przekłada się to na późniejszą trwałość i wytrzymałość całej konstrukcji brukowej nawierzchni. Dlatego, jeśli odpowiednio wcześnie nie weźmiemy sprawy w swoje ręce, może się to dla nas okazać katastrofalne w skutkach. Zawsze lepiej jest dmuchać na zimne. Tak więc i w tym przypadku warto dopilnować tego etapu prac, a zapewnimy sobie niezwykle efektowną i bezawaryjną nawierzchnię, która będzie nam służyć przez wiele lat